Sayın İbrahim Baysal'ın mesajını okuyunca çok duygulandım.

Sayın İbrahim Baysal'ın mesajını okuyunca çok duygulandım. Ancak 20 yıllık bir öğretmen olarak kendi gözlemlermi de iletmek isterim. Örneğin Tebernüş Bey, siz İstanbuldaki herhengi bir öğretmenevini telefonla arayın ya da kapısına gidin ben öğretmenim bu gece burada kalmak istiyorum yeriniz var mı deyin. Cevabı şimdiden söyleyeyim. "Yerimiz yok." denecektir. Kısacası öğretemenevlerinden en az yararlananlar öğretmenlerdir. Zaten sivil vatandaştan tek farkı öğretmene (sanırım) yüzde yirmibeş indirimli olması. Ben ne zaman ve nerede ihtiyaç duysam faydalanamadım. Gönlüm isterdi ki başka müşterileri de olsun ama zamanlı zamansız bir öğretmen gelebilir diye yataklarının yüzde onu öğretmene tahsis edilsin. Fakat maalesef... İbrahim Bey üzülmesin öğretmenevleri öğretmenin mesleki ve kültürel gelişimi eksik kalacak diye pek de üzülmüyor.

---

Yanıt : )